bir terslik var bu işte.
telefon defteri kabarmış,
aranılan kimse kalmamış!
bu işte bir terslik var.
ben hayatım kalabalık dedikçe
daha bozkır bir yalnızlık,
dilim dilim kanatmakta tenimi.
sen bari susma artık!
bırak, aramızdaki uzaklık dursun öylece,
iki rayın birleştiğini görelim biz perspektifinden,
onlar son istasyonda istediği gibi davransın.
iki yalan bir doğruyu götürmesin hayattan.
hem, o yalancı benim hayatım!
hayat hikayemizde öyle biraz,
iki yalan bir doğruya evrilmekte yavaşça.
geç-te sen gelme yinede.
bu durak ömrümün özeti,
belkide, belirsizliğe teğet geçmek,
herşeyi yaşayıp, yaşanmamış saymak.
saat 6.45.
doğruya şu kadar, yalana bu kadar
kavuşmak mı? bilmem!
onun saatini bozdular belli ki,
tıpkı beklediğimiz trenler işte.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder