içimden bir banliyö treni geçiyor
eski bir partizan marşının inadı ile
parçalayarak yalnızlık denen raylarını
içindeki birinci şahıs zamirleri taşıyor
acılar bir dağa kiracı,
bi başka kentte bir çıkmaza sevdalı.
içimden bir banliyö treni geçiyor
bir şehrin bağrında bir çığlık çiziyor
hicaz bir kaç nota,
tütünün en kaçak hali
gece yarılarına düşen söz
adımlarımız çiğnesin sessiz bir kenti
duyuların en çekingen hali
kendi deresini yazmış da bozmuş
içindeki tüm ağrıyı bir başka acıyla yunmuş
bir trenin tüm yükü kendi yalnızlığı aslında
yalnızın tek suçu
trendeki tek yolcu olmasında.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder