yalnızlığı bu kadar yaban hisettiğim, üstelik yalnız kalmamak için çabaladığım bu günlerde sen ey gözleri maden, duydun mu yüreğimdeki korkuyu...
Hep gitmekten bahsederken birileri, birileri ölmekten, birileri yitmekten. Ben sensiz bir hayatın tüm çekim eklerinden korkuyorum. bir yalnız çocuğun ayak izleri kumsalımda. denizlerim kara, göğüm gri. bir türkünün tüm tınılarında tusunami misali silip süprülür anayurdum.
beynimin infilağındasın sen, korkularımın orta yerinde. bir eski yazmanın kurtlanmış cildi gibi, kemirmekte beynimi adındaki tüm anlamlar. ay çarpmış bir ormanı yaşıyor kalbim. gizlerinde, gölgelerinde karanlığın her türlüsü.
yalnızlığın imlasında bir hata var, bir yanlış var korkularımda. bir uçurumun en dibinden nasıl düşülür uçuruma yeniden? bir uçmak hissi kaldı göğsümün orta yerinde. bir boşluk, hiçlik, yokoluş. belki belkilerin başrol oynadığı bir uzun yol yolculuğu.
noktası yok, durağı yok bu korkunun. bırakıp bir yerlerde dönemiyorsun kendiliğine. cesaretime teneke çalıyor çocuklar. duygularımla dalga geçiyor denizler. çıkıyorum uzun yalnızlıklara. bir iç denize düşüyor yolum, en çok sana benziyor.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder