gece

tüm günler tükenmişti,

belkide

bundandı yağmurun

çağırması nuh'u

kırık dökük bir yazının tüm noktalaması

düşen bir yıldırımın

kavurması hırsımı

düşüyor kelimeler anlamsızlığına

yel üfürüyor

sel götürüyor

içimde anlamını bulmaya hevesli

bir boşluğu büyütüyorum

git biraz uzağım olsana

yakın çok yakın böyle hicranım

anlamıma bir bahar kat

bir yaz uzay mesafe soğukluğunda

uzağa çok uzağa

karbon ezildi 

kül düküldü avuçlarımdan

sen git yakın biraz dursana bana

ışıdıkça gözlerin 

ben gözlerimi göreyim.