Temize Çekilecek Bir Çocukluk

Üstüme kapadılar dünyayı
Biraz yalnızlık, biraz hiç ile
Temize çekiyorum çocukluğumu
Kırılmış düşler
Gerçek olmaya en uzak düşler

İçinden Tren Geçen Kent

Sanki bu yoldan ilk defa geçiyor gibi bir his kapladı içini. Oysa şu ağacın büyüyüşüne şahitti, şu köşedeki direği diktikleri günü bile biliyordu. Ayakları hiç olmadığı kadar acemi bugün. Tutuk, beceriksiz, adım atmayı yeni öğreniyor sanki. Kendine olmayan güvenini katlayıp iç cebine sokuşturmuş öyle geçiyor yoldan.

Yıl 0

Eski bir günden geçiyorum. Yarım kalmış sözleri. karşılaşılmış eski arkadaşları, etki alanı sınırlandırılmış yanıtlarıyla. duruyorum bir sokağın ortasında. Sesler, yüzler, soruları malum yalnızlıklar.

Yarı Ölümlü

En olmaz yerindeyim dünyanın. Issızlığını tenimde duymadığım yer yok. İki değirmi taşı arasında ufalana ufalana tükeniyorum. Acıyan, ağrıyan bir yer oluyor tenimde sonra. Bir gün cevap alamayacağım monologlarım olmasına korkuyorum en çok. En çok boşluğa konuşmaya. Bilmezler içinde bir boşluk taşımayanlar, boşluğa konuşmanın çaresizliğini. 

Yerden Yüksek

Yerden yüksek oynarken fark ettik ilkin uzaklığı. yerden ne kadar uzaksan, o kadar güvendeydin sanki. Sonra fark ettin ki yerden ne kadar uzaksan o kadar da güvenliksiz bir haldesin. Adı üzerinde uzak bu, ne kadar artarsa o kadar tekinsiz. En çok da uzaktaki kadınının görülmemiş güzelliği (mecazi değil bu) tedirgin eder insanı. korkuyla bilenir, korkuyla soluk alırsın bir zaman. En çok neyden korktuğunu bile bilmezsin üstelik. Hayatına girişi mi, hayatından geldiği gibi gidebileceği  gerçeği mi? 

Birden Bire

     Bir kadının dudağından dökülen en güzel kelimedir belki çoğul bir bizlik. Şunu da yapalım mı? da ki o gizli özne olma haliniz. En sevdiğiniz halinizdir zaten, şimdiki zaman içinde, bir kadının aklından geçen bir cümlede gizli de olsa özne olma haliniz. Uyuyalım mı? Öpmek yok. Peki ya burnunu saçlarının arasına gömüp, tek duyduğu koku saçların kalana kadar öylece durmak? serbesttir bu, zaten akla da gelmemiştir kendisi uyurken oturup ezber ettiğini suretini. 

Cennetten Kaçırılmış Bir Gün

cennetten çalınmış bir günü yaşadım
cennet dediğiniz yer neresi
nasıl gidilir
neler var içinde bilmem
ama yaşadım o günü
saçsanız beynimi şuracığa
siz de görürsünüz

İç Deniz

Her mesafe biraz uzak
Ankara'nın lacivert denizine
Her yön biraz ketum
Kötümser tüm çıkmaz sokaklar.

İkra

Adam;
Bozkırın divanesi,
Ayakları çatlatır kurumuş toprağı,
Elleri yağmur toplarken.
Saçlarında gün ikindi bir göçmen kuş
Dağlı bir deli.

Hiçe Giderken Sana Denk Gelince Yazıları - 3

Tüm sorular sorulmuş, alınmış boyun ölçüsü. Geberene kadar dinlenilmiş bir deli kuş. Kederli bir asfalt ezilmiş ayaklar altında. Çok gece geçilmiş bir başına. Sorulacak sorular kalmış yine de. Bir şeye benzemez de bu hayat, sonuna kadar sen kal yanında yine de.

Tüm sessizliği silmişti bir sazın bam teli. Emanet edip gün görmemiş acıları o yalnız ağaca, düştüm saçlarının dalgalarına. Bir gri göğü pay ettik bir göçebe kuşla. Yağmur kaldı bana yüzümün bin yıllık yatağında. Dur daha, zor değil baş etmek acılarla. Daha düşülecek gözlerinden, öpülecek dudağının kıvrımından.

köprü

Hiç ile yer arasına kurdum ipten köprümü
Yaşamdan ince, ölümden keskin
Herkesten önce düşüp kendi boşluğuma
Sokaklarımı serdim ayaklar altına

Hiçe Giderken Sana Denk Gelince Yazıları - 2

Zaman bir yanılgıydı aslında. Bir günden geçerken diğer güne, ne olmuş sığıvermişsen yüreğime? Sen mavi bir kadın. İstediğin renge boya diye önüne serdiğim hayatın sahibi.

Sorularla dolu kafam. Çok sorunlu, az cevaplı. Üstelik hiç bir cevabı mutluluğa yaklaşmamış bir adamın en sorunlu hali. Şimdi tek soru kendi mutluluğunu veriyor hayata: Doğru kadın karşında mı?

Tüm yolları sana çıkan bir şarkıyı söylüyorum şimdi. Gecenin tüm sesleri çekildikten sonra, birbaşınalığıma. Tüm çıkmaz yolları bilirim ezbere. Tüm yok oluşları. Bir şarkıyı yazıyorum ilk defa. Ay ışığında ağaran bir uzaklığa.